Een 10 voor "mijn" juf Anneke - 6 oktober 2014

Gelezen op de Facebook pagina van "Een 10 voor de juf"

"Waarom is juf Anneke zo lief? "Omdat ik er op verlief ben""................... ik smelt, zucht een paar keer denk terug aan mijn juf Anneke.......... zucht nog een paar keer en besef me weer zo goed waarom ik ingestapt ben in de trein van "Een 10 voorde juf", de trein van Agnes van der Berg. Agnes, de initiatiefneemster van "een 10 voor de juf", die ik eigenlijk tot het eerste fluitsignaal in 2013 alleen kende van het voorbij komen bij Rijnplant met een hele ploeg mensen van Westland on Stage.

Nu anderhalf jaar later weet ik hoe heerlijk aanstekelijk haar onuitputtelijke enthousiasme is en werken we keihard toe naar 6 oktober. De "Dag van de Leraar" en de dag waarop alle juffen en meesters een 10 verdienen: "een 10 voor de juf"!

In 2013 werd ik vanuit de promotiecommissie pot anthurium afgevaardigd naar de werkgroep "een 10 voor de juf". Ik, precies het commissielid zonder kinderen, ja dat wel. Zonder kinderen, maar met heel veel zin om in die trein te stappen naar een nieuw avontuur. Ook ik ben kind geweest en kan me genoeg herinneren van toen en...... daarnaast heb ik 2 schatten van nichtjes die weliswaar al buiten de doelgroep vallen, maar waarvan ik me hun basisschool tijd nog heel goed weet te herinneren.

Een van de pijlers van "een 10 voor de juf" is het begrip waardering. En die waardering tonen we graag in de vorm van bloemen en planten. In dit geval voor het niet altijd even makkelijke werk van juffen en meesters van de basisscholen. Waardering voor het werk van dienstverleners is anno 2014 soms ver te zoeken, zo ook in het onderwijs. Het is tenslotte gewoon hun werk, dus waarom zou er extra waardering nodig zijn........

Nou wij zien dat anders en om die vraag te beantwoorden hoef ik alleen maar terug te denken aan de ontzettend ontroerende reacties van de Facebook actie van vorig jaar. Tijdens die actie werd gevraagd waarom juist de juf of meester van jouw kind een 10 verdient.
Samen met de andere juryleden heb ik ze allemaal binnen laten komen, heb ik me laten ontroeren door de hartverwarmende verhalen over juffen en meesters die voor sommige kinderen een onvergetelijke rol spelen in hun leven. Verhalen over kinderen met rugzakjes die extra zorg nodig hebben tot de juf die gewoon haar vak met zo ontzettend veel liefde uit oefent dat het je alleen maar kan raken.
Mooie, ontroerende, hartverwarmende verhalen, eigenlijk een onmogelijke taak om daar een keuze uit te maken. Heel veel succes alvast voor de juryleden van 2014 ;-)

Vorig jaar hebben we met bloed, zweet en tranen "een 10 voor de juf" in de branche en regionaal op de kaart gezet. In de toenmalige werkgroep ontstond een energie die ongekend was, er werd gespard en samengewerkt in een onvoorstelbaar tempo, bijzondere samenwerkingen werden gevonden en zelfs vriendschappen ontstonden.

Anno 2014 tijd voor de volgende stap => landelijke bekendheid.
Achter de schermen zijn vrienden, partners en regionale en landelijke pionnen in positie gebracht, wordt het "een 10 voor de juf virus" langzaam maar zeker vrij gelaten via media en bedrijven in de sector en wordt gewerkt aan geweldig nieuw geef moment in onze branche. Eén waar we trots op mogen zijn, waarmee we onze kinderen iets mee geven, een die laat zien waar we voor staan. De trein dendert voort en is voorlopig nog niet van plan om te stoppen.

Vergeet het niet: 6 oktober "een 10 voor de juf", de dag waarop wij onze juffen en meesters waarderen en hen een dikke 10 geven !!!

En oh............ wat had ik mijn eigen lieve juf Anneke vroeger ontzettend graag zo'n mooi bloemetje of plantje gegeven............... *zucht*............... juf Anneke............

Af van die automatische piloot

Het is al weer even geleden, maar ik moest er deze week ineens weer aan denken. In een vlaag van ............. tja wat was het........... in elk geval geen verstandsverbijstering, meer nieuwsgierigheid en interesse.......... Kortom ik heb een tijd geleden een korte cursus Mindfullness gedaan.

Het maakt niet zo heel veel uit waarom, maar wat mij betreft was dat niet echt een succes. Maar joh, je neemt er altijd weer iets van mee toch.
Vanmorgen onderweg naar het werk moest ik er ineens weer aan denken. Aan één van de mooie uitspraken van deze cursus:
"neem eens een andere route naar bijvoorbeeld je werk dan de standaardroute en ervaar hoe anders je dan in je auto zit".

De reden waarom ik daar aan moest denken was een leuke. Tenminste..... dat vind ik.

Zoals in de gehele randstad, worden er rondom Rotterdam heel veel wegwerkzaamheden uitgevoerd. Duidelijke voorbeelden zijn de verbreding van de A15 en de aanleg van de A4 tussen Rotterdam en Delft. 

Dag in dag uit sta ik verstelt van alle ontwikkelingen en het vele werk wat er verzet wordt. Er zijn zelfs van die ochtenden dat ik het echt even niet meer snap.

Vandaag was zo'n moment waarop ik mij realiseerde dat ik wel heeeel duidelijk op de automatische piloot van en naar mijn werk rijd. Ineens was de weg die ik elke dag rijd weer net even iets anders. Er waren "zomaar" twee banen bij gekomen, de banen waren smaller en de bocht van de A4 naar de A20 was voor de zoveelste keer net even iets verlegd. Ken je dat, dat je dan gewoon even echt van slag kan zijn........... Zo'n momentje van "oeps misschien moet ik toch eens beter op gaan letten" of "ligt dit nou aan mij of is er hier nou echt iets veranderd".

Zo had ik een paar maanden geleden op diezelfde route al spontaan een verkeerde afslag genomen terwijl ik er van overtuigd was dat ik goed zat. Hoezo automatische piloot............

Bij het binnen rijden van het Westland vanaf de A20 gebeurt het me bij de Westerlee ook regelmatig. Steeds weer ben ik verbaasd en is alles gewoon net even anders en ja dan moet ik mijn aandacht er echt weer even goed bij houden.

Door te beseffen hoeveel invloed deze kleine veranderingen op mijn oplettendheid/scherpte kunnen hebben, besefte ik hoe zinvol die uitspraak uit de mindfullness cursus kan zijn. 

Een ander route had ik nog niet genomen, maar die verrassingen hadden hetzelfde effect; het werkt.

Niet alleen voor de route naar je werk......... nee juist niet alleen daar voor. Vooral voor vele andere dingen in je leven. 

Doe de dingen eens net even anders.
Noem het niet gelijk met mooie woorden out of the box denken/doen, doe gewoon eens iets op een andere manier. 

Stoor je je wel eens aan iemands manier van reageren,  begin het gesprek dan zelf eens op een andere manier. Verander zelf iets en ervaar dat je bewuster met diegene bezig bent. Zie hoe ook de reactie van de ander dan zal veranderen.

Verstuur jij die aanbodslijsten al jaren via een algemene e-mail naar je klanten? Bedenk dan eens iets anders, iets leuks, iets opvallends. Zorg dat je weer onder de aandacht komt en dat er over je gepraat wordt. Stap af van wat iedereen al doet en val op. Jouw extra aandacht zal ook de klant opvallen. Ik zeg niet dat je gelijk meer verkoopt, maar je bent wel in beeld en dat betekent dat ook jou product weer in beeld is.

Want is het niet zo dat als je altijd doet wat je deed, je altijd krijgt wat je kreeg?  En nee, niet alleen van de ander, maar juist ook van jezelf.

Doe eens gek, doe eens net even anders. 

Nominatie trots - een beetje dan hè

Even terug in de tijd, 2 april, rustig aan het werk op kantoor bij RijnPlant. Niks aan de hand, geen vreemde dingen. Zoals gewoonlijk lekker druk en dus hard werken. De telefoon gaat zoals gewoonlijk en ik neem op zoals ik altijd doe; " Goedemorgen, RijnPlant met Leandra........" en toen gebeurde het. Totaal out of the blue het volgende bericht 'Goedemorgen Leandra je spreekt met Martijn Haas van Tuinbouwcommunicatie en ik bel je om te vertellen dat je genomineerd bent voor Ranking the Grower's "meest inspirerende tuinbouw vrouw"'!!!!!!............

Perplex was ik, daarna volgde een mooie uitleg,  maar ik hoorde volgens mij niet zo veel meer.
Sterker nog ik wilde het niet meer horen, behalve dan aan wie ik het te danken had. Ik wilde alleen maar mijn verbazing uitroepen. Dat deed ik dan ook. Eerst al aan de telefoon en richting de collega's van de afdeling. Toen natuurlijk via de WhatsApp gelijk naar mijn aan het werk zijnde vrouw. Helemaal nog in een verbazingsroes las ik haar heerlijke trotse reactie. Ze wist niet goed wat het in hield, maar het idee alleen al was genoeg.
Twee lieve ook in de sierteelt werkende vriendinnen deden met hun lekkere enthousiaste reacties een flinke extra duit in het zakje. De hele dag verliep vervolgens in een vreemde roes van verbazing, niet begrijpen en een voorzichtig gevoel van trots.

Per e-mail volgde een uitleg van wat alles nu precies in hield en hoe alles verder in zijn werk ging. Ik las het met een grote grijns op mijn gezicht en die ging er die dag ook echt niet meer af.
Ik begreep dat het nog wel geheim was wie er verder genomineerd waren. Ook mij werd gevraagd om het stil te houden tot de Greentech. Pffff die is pas 10 juni, beseffen jullie wel hoe lang dat is???

Zoals een tuinbouwvrouw betaamd verviel ik weer snel in het afzwakken van de belangrijkheid en werd ik er nuchter onder. Nuchter aan de buitenkant ja haha, want ondertussen overheerste er van binnen een heel mooi gevoel. Ergens heb ik het dus goed gedaan, heb ik met vooral mezelf te zijn mensen geïnspireerd,  heb ik mezelf op een goede manier laten zien met het werk wat ik zo leuk vind om te doen.

Tussen 2 april en 10 juni zit een lange tijd van zwijgen, soms een tipje van de sluier van mede genomineerden en vooral een stukje huiswerk. Zoals Martine van der Meer al schreef, je kon er maar het beste een dag vrij voor nemen.......... De organisatie had een vragenlijst voorgelegd waar de meeste vrouwen vast moeite mee gehad hebben. Kort gezegd moesten wij zelf verkopen waarom anderen ons genomineerd hebben. Oftewel vertellen waarom en waar jij goed in bent. Dat is nou precies wat de gemiddelde tuinbouwvrouw niet graag doet over haarzelf. DE reden dan ook waarom Ranking the Grower dit jaar de dames juist in het zonnetje wil zetten begrijp ik........
Hahaha ze worden bedankt om maar zo te zeggen ;-) Nee hoor, zonder gekheid. Ik heb mijn huiswerk gedaan en twee mensen zo gek gekregen om ook iets over mij te vertellen. Wat? Geen idee, want dat heb ik tot de dag van vandaag niet gevraagd/gelezen. Geweldig toch, dat hoort er helemaal bij.

Geweldig, net als het voorzichtig te voorschijn komen van alle dames na de bekendmaking op 10 juni. Heerlijk om te zien!!!! Hans van Renssen deed de bekendmaking op de Greentech en de dag er na kropen we een voor een uit onze schulp op Social Media. Allemaal toegevend dat we stiekem best trots zijn. Een beetje dan he Astrid (Jovaplant).
Heerlijk gewoon! 41 powervrouwen zijn genomineerd in 4 categorieën omdat zij inspirerend zijn. Hoe mooi is dat. Zelf ben ik 1 van de 16 in mijn categorie en ben daar trots op, ongeacht welke uitslag er straks in juli op het strand van Monster ook bekendgemaakt wordt.
Trots op mezelf en zeker ook trots op de 40 andere dames.

We did it dames, gefeliciteerd met deze mooie nominatie en tot 10 juli op onze eigen Beach Party.

Gekleurde consument

Vrolijk word ik er van. Overal waar ik kijk zie ik de mooiste bloemen en planten. Ik loop volop te genieten als Nederlandse toerist tussen alle Japanners,  Duitsers, Fransen en Amerikanen op de Keukenhof. Vrolijk en zeker ook trots. Trots want al dat moois komt uit de sector waar ik in werk. Een fleurige, vrolijke en altijd in beweging zijnde sector waar je nooit meer uit stapt als je er je hart aan hebt verloren.

Schitterend ontworpen velden met de mooiste, vrolijkste en apartste bolbloemen. Geweldig ontworpen presentaties in de binnen paviljoens met Orchideeën,  Anthuriums en Bromelia's of die schitterende hal met echt, zo herkenbare Amsterdamse taferelen. Bruggetjes vol over de grachten vol creatieve arrangementen en natuurlijk ook de tekst "tulpen uit Amsterdam". En wat denk je van de inspiratie tuinen. Ideetjes op doen, kijken, opslokken en vooral mee nemen. Ik kijk mijn ogen uit. Ik die toch wel wat gewend is, die al jaren rond loopt tussen al dat moois wat de sierteeltsector rijk is. Ik kijk werkelijk weer mijn ogen uit en ik geniet.

Het zonlicht over de schitterende tupenvelden raakt me en neemt mee in een soort roes.
Ik schiet de ene na de andere foto, waar mijn wederhelft zich af vraagt of ik die foto's vorig jaar niet ook al gemaakt heb. Nee natuurlijk niet, deze zijn nog mooier en nog specialer. Kijk eens wat een geweldig kleurenspel, wat een speciale bloemen, deze heb ik ook nog niet.......dit moet een nieuw soort zijn........ Ik hang de toerist uit in eigen land, ben een consument die geniet van al het moois om me heen en kan er geen genoeg van krijgen.
Maar ik merk het wel, ik kijk anders, met andere ogen. Ik herken soorten en noviteiten van beurzen, kijk naar de producten van concullega's, sla op hoe bezoekers reageren op bepaalde soorten. Ik bekijk alles net even met een andere bril.

Tussen al die geïnteresseerde buitenlandse consumenten, in dit vrolijk gemêleerde gezelschap, ben ik misschien wel de meest gekleurde consument.............
Maar dan in elk geval wel een die met volle teugen geniet van dit geweldige visitekaartje van de sector en die dit niet onder stoelen of banken steekt!

Leer kwekers vliegen

We roepen het in de sector allemaal met regelmaat. Ook ik hoor het mezelf wel eens zeggen. Het lijkt algemeen goed om te roepen dat de kwekers in de sierteeltsector achter lopen op gebied van marketing en communicatie. Achter lopen ten opzichte van wie, vroeg ik me laatst af toen ik het weer ergens hoorde. Met wie vergelijken we onze sector? Als we dat doen met de auto of frisdrank branche, dan is die conclusie inderdaad juist. Dan kan je niet anders zeggen dan dat we er nog lang niet zijn. Maar als we het nu eens aandurven om het positiever te draaien en het wat reëler te vergelijken met sectoren waarin de marges ook een stuk lager liggen, dan denk ik dat onze conclusie gematigder is.

Wat die conclusie ook mag zijn, ik ben er van overtuigd dat er de afgelopen jaren wel grote sprongen gemaakt zijn. Steeds meer kwekers zijn aan het denken gezet en hebben de handdoek opgepakt. Ze zijn na gaan denken over wie ze zijn, wat ze uit willen stralen en welke doelgroepen ze willen bereiken. Nee nog lang niet allemaal, maar zeker al heel wat meer dan een jaar of 5 terug.

Zelf heb ik een paar jaar mee mogen maken hoe de kwekers van de RijnPlant Group/AllsenzA bezig waren met datgene waar ze gewoon absoluut het beste in zijn; vol trots een schitterend product kweken. Voor een groot deel van de verkoop en de marketing rustten ze op de verkoop en marketing afdeling, waar ik deel van uitmaakte. Dat was een prima verdeling, aangezien de mannen zelf vaak alleen al de kriebels kregen bij het idee dat ze eventueel op een beurs moesten gaan staan. Laat staan dat ze na zouden moeten denken over een nieuwe huisstijl, nieuwe concept of nieuwe etiketten. Ze vonden het best leuk als ze er bij betrokken werden, maar de meesten gaven aan dat het echt de ver van hun bed show was.

Soms vond ik dat echt jammer, maar ik begreep het wel. Dat stukje was nou precies wat ik wel erg leuk vond. Dat lijkt lastig, maar het leuke was dat elke kweker voor zich wel degelijk iets mee nam van alles waar we mee bezig waren. Hoe ver de materie soms ook van ze af leek te staan, ergens slokten ze het toch op. Steeds meer en meer stak de wens de kop op om het zelf te gaan doen. Om zelf de marketing in eigen handen te gaan nemen en dit niet meer te laten doen door een afdeling die, in hun ogen, net even te ver van de kwekerij leek te staan.

Dit leidde tot drastische beslissingen en ieder ging inderdaad zijn eigen weg. Eerst al op gebied van verkoop, maar daarna volgde ook al snel de marketing. Niet elke kweker volgde daarna hetzelfde traject. Ieder ging zijn eigen weg en koos zijn eigen route. Na een paar jaar meegekeken en meegeluisterd te hebben met het collectief, leken ze er klaar voor.

De een na de andere stap werd gezet, de een nam een marketingbureau in de hand, de ander koos eerst maar eens voor een nieuw etiket, de ander voor een mooi concept en weer een ander stapte volledig over op een nieuwe positionering, een nieuwe merknaam en alles er op en er aan. Elke kweker op zich blijft steeds volop in ontwikkeling en laat zichzelf zien, ieder op zijn eigen manier.

En natuurlijk, het kan altijd beter, mooier, sterker en doordachter, maar "mijn" kwekers (ja dat blijven het) zijn verder dan ze ooit misschien zelf voor mogelijk hadden gehouden. Ze zijn op dit vlak vervolgens een voorbeeld voor die kwekers die het nog steeds als "ver van mijn bed" bestempelen.

Toen ik eind vorig jaar op de Trade Fair liep, waar deze kwekers zichzelf voor het eerst presenteerden met hun eigen ideeën en eigen uitstraling, merkte ik een gevoel van trots. We hebben ze de afgelopen jaren een beetje leren vliegen en nu kan ik trots zijn op wat er in die paar jaar bereikt is. Ze pakken het op, ieder binnen de eigen mogelijkheden en middelen. En dat is toch eigenlijk waar het altijd om draait, zowel privé als zakelijk; er alles uit halen binnen je eigen mogelijkheden.

Voor elke kweker die nog twijfelt, het niet alleen denkt te kunnen, het een ver van mijn bed show vindt; Blijf vooral doen waar jij goed in bent en schakel mensen in die weer goed zijn in dat andere stukje. Ieder zijn vak hoorde ik laatst Henk van Dongen van Fresh Retail zeggen en zo is het. Doe waar je goed in bent en schakel hulptroepen in voor de andere zaken.

En voor die hulptroepen, marketeers, social media experts etc etc: Leer onze kwekers een beetje vliegen, met het risico of geluk dat ze zelf verder vliegen. En als dat gebeurt, geniet er dan van. Kijk er met trots naar en neem het weer mee naar de volgende uitdaging.