Wat is het toch wat zo trekt, wat zo aan je blijft kleven, wat zo ontzettend deel wordt van jezelf. Dat wat er voor zorgt dat je er eigenlijk nooit meer uit wilt. Wat is er toch zo mooi aan onze sector? Wat vind jij er zo mooi aan? Hoe ben jij zo verknocht geraakt aan de bloemen en/of de planten? Is het je met de paplepel ingegoten, weet je niet beter, is het deel van je DNA? Of had je dit vroeger niet kunnen bedenken en was je in gedachten voorbestemd voor een hele andere wereld?
Ik zal maar niet vertellen hoe ik mezelf heel vroeger zag. Een groter contrast met wat ik nu doe kan je bijna niet bedenken. Ach misschien wel leuk om mee te beginnen. Heel heel veel jaren terug, als "mini Leandra" zoals mijn nichtjes dat zo mooi zeggen, zag ik mezelf ooit als een geweldige zangeres. Ik zong uit volle borst mee bij een kinderkoor en droomde er van om er mijn beroep van te maken. En als dat echt niet mocht lukken, dan wilde ik stewardess worden. Van beiden had ik een mooi ideaalbeeld van vrijheid en vooral heel erg veel plezier. Natuurlijk veranderde dit beeld in de loop der jaren en verdwenen deze dromen zelfs in het geheel. Ze verdwenen en maakten plaats voor meer realistische plannen in de richting van een mooie carrière bij defensie of zelfs bij de politie. Maar nee, ook dat werd het dus uiteindelijk niet
Via de zorg, de bankwereld en zelfs 9 jaar metaalrecycling rolde ik bij toeval onze schitterende sector in. Nee niet bij toeval, hoe mooi wil je het hebben; door de liefde. Ik had de liefde gevonden in de buurt van Rotterdam en de beslissing was snel genomen om dan ook hier mijn werk te gaan zoeken. Weg uit Haarlem en Amsterdam, wie had dat ooit nog gedacht. Ik niet in elk geval.Maar ja, je weet het; zeg nooit nooit. Vele sollicitatiegesprekken bij uiteenlopende bedrijven volgden en uiteindelijk kwam ik terecht bij Gerard van der Sar, die toen nog voornamelijk planten exporteerde onder de naam Van der Sar Potplanten. Ik, die de eerste dag in de loods, midden in het seizoen niet verder kwam dan een viooltje. Die niet wist wat haar overkwam toen er die dag ook "gewoon" even 1400 karren verladen moesten worden.
Zoveel planten had ik van mijn leven nog niet bij elkaar gezien en ik wist dus ook echt niet wat me overkwam. Ik was een leek, werd blij van bloemen en planten als ik ze zag, maar had er echt totaal geen verstand van. Eigenlijk was ik toen nog gewoon een doorsnee consument zonder enige plantenkennis.
Een doorsnee consument die gegrepen werd, dat dan weer wel. Vanaf dag 1 liet ik me meezuigen in de wereld van de Latijnse plantennamen. Ik krijg nog steeds nachtmerries van het woord Chrysalidocarpus waarvan ik maar niet begreep waarom ik hem niet gewoon Areca mocht noemen. Die naam wilde dus ook echt niet blijven hangen. Maar.... blijkbaar zijn de wonderen de wereld nog niet uit; jaren later weet ik hem blijkbaar nog steeds wel te herinneren.
Ik liet me meenemen door collega's die hun hele leven al tussen de planten dwaalden en werd op bloemen- en planten gebied een totaal ander mens.
Voor mijn directe omgeving veranderde ik van een totale leek in een soort van wijsneus die van bijna elke plant even moest laten weten hoe hij heette. Best irritant denk ik achteraf zomaar, maar daarmee heb ik, blijkt nu, toch ook weer heel wat plantenkennis overgebracht naar familie en vrienden.Ik overspoelde ze met planten in alle soorten en maten die anders de container in verdwenen. En ja dat kan natuurlijk niet, zo zijn we niet grootgebracht. Dingen die nog goed zijn, gooi je niet weg die geef je een volgend leven.
Van der Sar ging langzaam over van plantenexporteur naar importeur van glas, keramiek en meer soorten toegevoegde waarde voor de sector. Ook die kant greep me, want het gaat tenslotte om het totaalproduct. Hoe leuk is het om onderdeel te mogen zijn van het tot stand brengen van dit totaalproduct, wat mensen alleen maar blij kan maken, een goed gevoel bezorgd.
De periode die volgde bij de Rijnplant Group/AllsenzA en nu RijnPlant heeft de binding met de sector alleen maar vergroot. Steeds meer en meer werd het mijn thuis en voel ik me trots om onderdeel te zijn van een voor mij steeds groter wordende sierteeltwereld. Heeft mijn netwerk zich uitgebreid met stuk voor stuk bijzondere mensen met bijzondere eigen verhalen. Zonder dat ik het zelf soms door heb is de sector verweven in mijn leven. Op een manier die mij past, waar ik me goed bij voel. In een winkel loop ik niet meer rond als die eerdergenoemde leek, op een beurs voel ik me als een vis in het water. Op de veiling en op de kwekerijen loop ik te glunderen als ik de mooie producten zie. In het buitenland moet ik altijd even gluren hoe de bloemen en planten er bij staan en betrap ik me er op ook altijd even foto's te "moeten" maken. Ik merk zelfs dat ik leer anders naar die producten te kijken, waar ik eerst echt niks mee had. Planten die er bij mij echt niet in kwamen, krijgen ineens wel een kans. Waarom? Omdat ze zo veel mooier zijn dan ik dacht, compleet met hun eigen verhaal raken ze me. Precies dat verhaal achter al die prachtige producten is het wat die sector nog vele malen mooier maakt, dan ik al wist. Net als het verhaal achter de mensen in deze mooie sector. En daarom ben ik dus ook zo ontzettend benieuwd naar jullie verhaal.
